O poema é de Código Morse (2010). A dedicatoria vai, desta vez, para Olaya, unha bonequiña rusa que agora está lonxe pero anda sempre repenicando dentro da miña caixa de madeira. Os agradecementos especiais son ó sol, por darme unha tregua de calor e lembrarme como presta deitarse na herba dos parques. E a Cris, por ser quen de abrir o caixón escuro e enchelo de panorámicas descoñecidas, máis aló de Galeras.
15.5.12
De espellos e bonecas rusas
Produto da miña "obsesión" coas matrioshkas e os espellos naceu este novo reflexo de luz.
O poema é de Código Morse (2010). A dedicatoria vai, desta vez, para Olaya, unha bonequiña rusa que agora está lonxe pero anda sempre repenicando dentro da miña caixa de madeira. Os agradecementos especiais son ó sol, por darme unha tregua de calor e lembrarme como presta deitarse na herba dos parques. E a Cris, por ser quen de abrir o caixón escuro e enchelo de panorámicas descoñecidas, máis aló de Galeras.
O poema é de Código Morse (2010). A dedicatoria vai, desta vez, para Olaya, unha bonequiña rusa que agora está lonxe pero anda sempre repenicando dentro da miña caixa de madeira. Os agradecementos especiais son ó sol, por darme unha tregua de calor e lembrarme como presta deitarse na herba dos parques. E a Cris, por ser quen de abrir o caixón escuro e enchelo de panorámicas descoñecidas, máis aló de Galeras.
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
jajajaja busqueino no teu muro antes de ver o comentario que me deixaras. MIL GRAZAS por estes regalos que me deixas aos poucos...
ResponderEliminar