Cuspe

Hei levantar a praia para enterrar o que queda de ti

Coma quen oculta

baixo os 2.000 euros de alfombra pakistaní mercada nos chinos

a suciedade da casa.

Así a aparencia triunfa de novo

sobre a dor.

E non é entroido mais gardo anacos de plástico

incrustados na pel,

cicatrices do que quixen ser

e doe

doe

doe pero esforceime e construín

un crebacabezas de ilusións e cemento

para facerme máis forte.

Levantei a pel e varrín

o que non

o que bágoas

o que negro.

Por iso agora

teño este sorriso tatuado e sangro

polas comisuras

estou feliz

estou fodidamente feliz

e ninguén poderá dicir

que  me afecta o tempo ou as lúas

os fracasos, que estés lonxe,

as facturas, a merda

baixo a alfombra,

porque teño un sorriso tatuado e formigón no peito.

Por iso mentres levanto a praia

e vai un sol radiante

un ceo lento e líquido

chanto a pala na túa gorxa e digo

SORRÍ